Kendimi sorgulamaya başladığım ilk günden beri, ki; bu oldukça küçük yaşlarda başladı, “İçimdeki boşluğun sebepleri nedendir?” ve “Ben niye diğer insanlar gibi mutlu değilim?” Sorularının cevaplarını aramaya başladım. İçinde bulunduğum o küçücük dünyada ve çocuk aklım ile tabii ki içsel yolculuğa ihtiyacım olduğunu bilemezdim. Kendimce, farkındalığımın bu kadar yüksek olduğunu hissettiğim halde bu adımı atmak ve bu yola çıkmak ancak kırklı yaşlarımın başlarında olabilirdi. Çünkü artık önceliklerim değişmeye başlamış, çocuklarım belli bir yaşa gelmiş, profesyonel iş hayatımda doyuma ulaşmış ve kendini sorgulamaya zamanı olan bir Kadın haline ancak gelebilmiştim.

“Yaşamanın amacı sadece bunlar olmamalı?” ya da “Benim bu hayattaki misyonum ne?” gibi yüzlerce soru ile kendimi daha da dibe çektiğim o dönemde “Kendim için ne yapıyorum?” sorusu belki de ilk defa aklıma gelmişti. Oysa cevabını şimdiye kadar asla düşünmediğim bu soru, hayatımın dönüm noktası olacak ve kendim için ilk adımı atmama sebep olacaktı.

Benim içsel yolculuğum böyle başladı. Yıllarca yanlış bölüm okuduğumu düşünmem, yanlış meslek alanında olduğumu hissetmem, psikolojiye olan tutkum, almaktan ve içinde olmaktan asla sıkılıp bıkmadığım hatta hobi olarak gördüğüm kişisel gelişim eğitimleri ve psikoloji seminerleri aslında şu anda bulunduğum noktada olmam gerektiğinin sinyallerini çok zaman önce vermiş ama benim anlamam bayağı bir zamanımı almıştı.

Şimdi ise bu deneyim ve birikimlerimi hem sizlerle paylaşmak, hem de kendi içini görmeye hazır olan ama belki de o cesareti göstermek için küçücük bir dokunuşa, yüreklendirilmeye ihtiyacı olan insanlara “Gelin bu yolu birlikte yürüyelim, Sizlere yol arkadaşı olmaya hazırım.” demek için buradayım.

İlk önce Kendiniz için ama daha da önemlisi, Kendi içiniz için… Unutmayın; bunu kendinize söylemediğiniz sürece çevrenizdeki hiç kimse bunu sizin için söylemeyecek.